Gandhi wrócił do ojczystego kraju w roku 1915 i zaczął żyć bardziej po ?hindusku?. Próbował wykonywać zawód adwokata, a także redagować gazety, ale wkrótce wraz z żoną zaczął jeździć po całym kraju i widząc, że źle się dzieje mobilizował rodaków do poprawy swego losu a Brytyjczyków różnymi ?pokojowymi? działaniami próbował skłonić do poprawienia warunków swoich rodaków.
Zdobywał poparcie wieśniaków i organizował grupy ludzi pomagających mu budować szkoły i szpitale i próbował wpływać na lokalne władze, aby likwidowały takie przesądy jak na przykład ?nietykalność? niektórych ludzi, a także walczył o polepszenie losu kobiet. Prowadził też zakrojone na szeroką skalę akcje protestacyjne przeciwko wielkim posiadaczom ziemskim, co poskutkowało podpisaniem umowy o odszkodowaniach dla pokrzywdzonych wieśniaków i małych dzierżawców. W 1919 roku w Pendżabie miała miejsce masakra, w której z rąk Brytyjczyków zginęło 379 ludzi, co spowodowało zamieszki i chęć odwetu Hindusów na Brytyjczykach. Mahatma potępił zarówno sprawców masakry jak i ludzi, którzy organizowali akcje odwetowe. Pod jego wpływem nie doszło do zmasowanych działań Hindusów przeciwko Brytyjczykom. Sławny stał się jego ?ruch biernego oporu?. Już wkrótce została podjęta akcja bojkotowania zagranicznych (w tym szczególnie brytyjskich) towarów. Jego ruch rozpropagował ubieranie się w narodowe stroje, unikanie wszystkiego, co brytyjskie i produkowanie starymi tradycyjnymi metodami tkanin na narodowe stroje. W ten sposób podniósł poczucie tożsamości swojego narodu.
W czasie drugiej wojny światowej zdecydowanie opowiedział się przeciwko uczestniczeniu Hindusów w tej 9 wojnie zdając sobie sprawę, że nic z tego dobrego nie wyniknie dla jego narodu, a po wojnie zapewne nic się nie zmieni. W 1942 roku został aresztowany i przesiedział 2 lata w więzieniu, podczas których spotkała go osobista tragedia (zmarła jego żona i syn).